Yalnızlık Duygusu

Hayat tüm karmaşıklığıyla devam ederken iç dünyamızda hissettiğimiz bir acı var. Adı yalnızlık…

Yalnızlık bir ruh halidir. İçinde kendi acılarımızı bulduğumuz, kendimizi sakladığımız bir ruh hali. Her anıyla yaşamda hissettiğimiz, içimizi kaplayan yerini dolduramadığımız derin boşluk duygusudur.

Ölüm, boşanma, kazalar, doğal afetler, arkadaşsız kalmak, adres değisikliği, iş değişikliği, ayrılıklar, ruhsal ve kronik fiziksel hastalıklar, evlilik, çocuk sahibi olma, terfi etme  gibi hayatla ilgili olumlu veya olumsuz küçük veya büyük değişimler insan ruhunun derinliklerindeki yalnızlığı tetikleyebilir.

Sosyal yaşamımızda her an yaşarız yalnızlığı. Kalabalık insan yığınları yalnızlık duygusunu hissetmemizi engellemez. Kimi zaman duygudan yoksun kalabalıklar insanın yalnızlığını artırır. İnsan hissetmek ister. Var olduğunu bilmek, varlığının farkında olunmasını bekler. Duygu ifade etmeyen, içtenlikten uzak kalabalıklar insanı yalnızlığa iter. Yüzyılımız, bireyselleşmeye önem verdiği özerkleşmeyi vurguladığı sürece insan toplumunun giderek yalnızlığa itilmesi kaçınılmazdır. Kalabalık ama birbirinden habersiz insan yığınlarına doğru her geçen gün biraz daha yaklaşıyoruz.

Düşünen ve hisseden bir varlık olan insan yalnızlık duygusuyla varoluşunu sorgular. İnsanın negatif duyguları arasında içini acıtan bir duygudur. Yalnızlık duygusu ruhsal dünyadaki temel bir duygulardandır. Terkedilmişlik, ötelenmişlik, boş verilmişlik, hiçlik, atılmışlık, itilmişlik duyguları da bu temel duygunun birer koludur. Kimi zaman kendimizi terkedilmişlik duyguları içinde hissederiz. Kimi zaman içimizi acıtan atılmışlık hissiyle dolarız. Tüm bunlar o kadar canımızı acıtır ki yanımızda olması gerekip de olmayan-a kızgınlık duyarız.

Yalnızlık duygusunu normal ve anormal yalnızlık duygusu olarak ayırabiliriz. Normal bir yalnızlık duygusu her insanın zaman zaman aradığı ve istediği bir durumken; Anormal ya da hastalıklı yalnızlık duygusu insanı bunaltan bir duygudur. Hastalıklı yalnızlık duygusu  patolojiktir. Hastalık yumağıdır. Patolojik  yalnızlık duygusu başka negatif durumların oluşumuna fırsat verir. Bu nedenle yalnızlık ruhsal bir virüs gibidir.